Wat
is oNetrak?
oNtrak is een modelspoor module standaard die is ontstaan vanuit de Ntrak modulaire gedachte. ONetrak modules hebben een lengte van een meervoud van 30,5 cm (one foot), dus lengtes van 30,5, 61, 91,5 en 122 cm zijn mogelijk waarbij 91,5 cm het meest wordt gebruikt in verband met de handzaamheid en toch een redelijke lengte. De diepte is minimaal 30,5 cm maar mag ook meer zijn echter de maximale breedte is veelal 40 cm. Het spoor dient aan de uiteinden van de eigen module(set) altijd op 20 cm vanuit de achterkant gezien te liggen. Het spoor op hoekmodules hebben bij voorkeur een minimale radius van 50,5 cm. De eigen module(set)s worden aan de uiteinden door overgangsrails van ... cm met elkaar verbonden. De overgangen van een eigen moduleset, dus een groep van eigen modules die een eenheid vormen, mogen koude overgangen zijn, mits deze uiteraard goed zijn uitgevoerd.
What is oNetrak?
oNtrak is a model railroad standard which evolved from the Ntrak modular standards. oNetrak modules have a length of a plural of one foot, so common lengths are 1 foot, 2 feet, 3 feet and 4 feet, whereas 3 feet is the most common because of the handiness and the reasonable length. The depth should be a minimal of one foot but can be more although the maximum depth is most of the times 40 cm. The track should be at the end of the module(set) 20 cm from the back of the module. The radius of the track on corner modules should be at least 50,5 cm. The own module(set)s should be connected with other modules through connecting tracks of .. cm. The connecting tracks within the own module sets can be cold connections
Huidige PH&LF oNetrak modules
Current PH&LF oNetrak modules
Timford Junction is een plattelandsgemeente ergens in Connecticut. Ontstaan in de 19e eeuw aan een doorwaadbare plek in de rivier, groeide het plaatsje uit tot een stadje van bescheiden regionale betekenis. De spoorlijn die werd aangelegd door een van de voorgangers van de New Haven - de Timford & Higisboro RR- gaf Timford Junction een goede verbinding met de rest van Connecticut. Het stadje was zelfs het beginpunt van een korte zijlijn verder het binnenland in. Toen de spoorlijn eind 19e eeuw in handen kwam van de New Haven, kregen de inwoners zelfs rechtstreekse verbindingen met New York.
De module beeldt de periode na WO II uit. Er is nog steeds reizigersverkeer richting New York mogelijk. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van Rail Diesel Cars. De zijlijn is al enige tijd geleden opgebroken: alleen het wissel herinnert nog aan vroeger tijden. De weinige industrie die het stadje rijk is, wordt nog regelmatig bediend door een local freight. De Holland Lumber Company verwerkt boomstammen uit de nabijgelegen bossen; het hout wordt grotendeels per spoor afgevoerd. Het kleine freight house levert nog wat kleinschalig vervoer in boxcars op.
Timford Junction is uitgevoerd conform de oNetrak-normen. Deze vorm van modulebouw is afgeleid van Ntrak. Als je, zoals ik, geen mogelijkheid hebt om een grote Ntrakmodule te vervoeren, is oNetrak een uitkomst: de module is namelijk de helft kleiner (30,5 cm x 122 cm, oftewel 1 x 4 ft). Ook is oNetrak minder aan regels gebonden. Een achtergrondplaat is bijvoorbeeld niet verplicht en ook hoeft de spoorlijn niet per se op gelijke hoogte te worden aangebracht: verspringing tussen de modules is dus mogelijk. Uiteraard moet je wel rekening houden met de scenery: grote stations en rangeeremplacementen zul je immers niet snel aantreffen op een enkelsporige zijlijn.
Twee gebouwen zijn door mij zelf ontworpen en gebouwd: de Holland Lumber Company en het seinhuis. De overige bebouwing bestaat uit kits van diverse merken: het depot is van Walthers, het freight house van Kibri, de Romneyloods is van het Amerikaanse Rix, en de diverse winkel- en woonhuizen zijn van merken als DPM, Bachmann en Model Power. De brug is een model van het Japanse Kato.
Bijna de gehele module is bedekt met een laag DAS-klei: wegen, grasvelden, opritten, alles heeft een onderlaag van klei en is daarna geverfd en eventueel voorzien van strooimateriaal. Ook de rivier is van DAS-klei gemaakt; het natte effect is bereikt met enkele lagen vernis van de Hema.
Mathieu
Timford Junction
In New England several railroad companies started early in de 19th century. The Hartford & New Haven chartered in 1833. In 1844 the New York & New Haven started building a line between its namesake cities. The New York, New Haven & Hartford RR came into existence when both companies merged at August 6th 1872. The company became the largest railroad between New York and Boston thanks to many acquisitions of other railroads.
The New Haven was always in financial distress. In 1935 the railroad went bankrupt, but the increase of transport during WW II strengthened the financial position of the New Haven. However, the competition from cars and plains and the mismanagement of directors like McGinnis led to the decline of the company. To save railroading in New England, the New Haven merged into the Penn Central on January 1st, 1969. The Penn Central, the result of the merger between the Pennsylvania RR and the New York Central, went bankrupt a few years later.
Timford Junction is a rural community somewhere in Connecticut. It was founded in the 19th century at a ford in the river. The Timford & Higisboro Railroad, one of the predecessors of the New Haven, opened a line and gave Timford Junction a good connection with the rest of the state. The town not only received a depot, but also became the starting point of a branch line. At the end of the century the New Haven took control of the railroad and offered direct connections to New York City.
My module pictures the era after WW II. RDC’s provide commuter service to New York. The branch line has been closed: the turnout is the only remembrance. A local freight serves the few industries in Timford Junction. The Holland Lumber Company receives wood from the nearby forest. The lumber is being transported by train. The small freight house sees boxcars with all kinds of freight.
Timford Junction is a Onetrak module. Onetrak has been derived from Ntrak. Because I have no possibilities to transport a large module, Onetrak is a good alternative: it measures 1 by 4 ft. Another advantage of Onetrak: there are less rules. You don’t need a backdrop and the modules do not have to be exact the same size. There is however one restriction: you will have to consider that large stations and yards are not possible on a Onetrak module.
Most of the buildings are kits. I have used kits from different brands: DPM, Heljan, Walthers, Bachmann. The Romney shed is a Rix product, the bridge is Kato, and the blue house is Model Power. The tower and Holland Lumber Company are scratchbuilt. All buildings have been painted, and many of them weathered with pastels.
The water is a layer of modelling clay with several layers of vernis. Streets are also made of clay, or sand paper, and painted with gray colors. In fact: all the ground and soil has a layer of clay!
Mathieu
In E-line junction, Indiana, kruizen twee belangrijke verbindingslijnen. De Chicago – Terre Haute lijn, die door New York Central en Milwaukee Road gezamelijk wordt geexploiteerd, en de E-line, waar de Pennsylvania Railroad en Santa Fé de dienst uitmaken.
De E-line ontleed zijn naam aan de Effner & Eastburn Railroad. Begonnen als interurban werd de lijn belangrijker als verbinding tussen Logansport (Ind) en Peoria (Ill). Het grote voordeel is dat goederentreinen de drukke omgeving rond Chicago kunnen passeren zonder vertragingen. De voornaamste lokale klant is de grainsilo van Archill Food
E-line junction bestaat uit twee kleine (91,5 x 30,5cm) oNetrak modules met een verbindingsspoor tussen beide lijnen. De modules zijn te gebruiken als hoekmodule maar ook om aan vier zijden andere modules te koppelen.
Hans
In E-line junction, Indiana, two important bridgelines intersect. There is the Chicago – Terre Haute line, jointly operated by the New York Central and Milwaukee Road, and the E-line, jointly operated by the Pennsylvania Railroad and Santa Fé.
E-line gets its name from the Effner & Eastburn Railroad. The E—line started as an Interurban but became more important as bridge line between Logansport (Ind) and Peoria (Ill). The biggest advantage is that the E-line bypasses the congested Chicagoland. There is little local traffic. Nearly all the local traffic comes from the small Archill Food grain elevator.
E-line junction is build of two small (3’ x 1’) oNetrak modules with a connection track between both lines. So it’s possible to us it as a simple corner module but it can also act, what’s in the name, as junction between both lines.
Hans
De aanschaf van een Doodlebug van de Baltimore & Ohio Railroad (B&O) was de aanleiding voor het bouwen van deze drie modules. Ik had de Doodlebug overgenomen van een collega-modelspoorder. Niet dat ik veel had met de B&O, maar ik vond de Doodlebug gewoon een leuk treintje. Maar ja, daar zat je dus met een treintje dat ik nergens kon inzetten. Wat nu? Een module bouwen speciaal voor de Doodlebug dan maar? Ik besloot om me eens te gaan oriënteren op internet: welke trajecten had de B&O, en zit daar wellicht iets leuks tussen om na te gaan bouwen? En ik had nog een doosje herfstbomen liggen, dus het jaargetijde voor de module stond eigenlijk al vast.
Tijdens mijn zoektocht op internet kwam ik de website B&O RR Photo Tours tegen. Deze site is geheel gewijd aan de oudste spoorlijn van de Verenigde Staten: de Old Main van de Baltimore & Ohio Railroad in Maryland. Het is een soort reisverslag langs het gehele traject, een zoektocht naar de historie, rijkelijk voorzien van foto’s en uitleg. Het landschap met zijn beboste heuvels, zijn rotspartijen en snelstromende riviertjes, de Engels ogende huizen, de oude bruggen, granietgroeves en fabrieken: het zag er allemaal ideaal uit als thema voor een module. En menig foto was genomen in de herfst, dus die doos Woodland Scenics kon eindelijk eens worden geopend! Kortom: ik besloot om een gedeelte van de Old Main na te gaan bouwen.
De
modules
Ik heb drie oNetrakmodules gebouwd van elk 90cm lang, zodat ik in
totaal een lengte van 2,70 meter tot mijn beschikking heb voor het
uitbeelden van de spoorlijn. Aan de linkerzijde slingert de
enkelsporige lijn zich tussen een rotswand en het riviertje Patapsco
naar het stadje Ellicott Hills dat zich op de middelste module
bevindt. Het stationnetje heeft twee sporen zodat treinen elkaar
kunnen passeren, en er ligt een aftakking naar wat kleinschalige
industrie. Het spoor vervolgt dan op de rechtermodule zijn weg door
de beboste heuvels van Maryland en passeert daarbij een ander
riviertje. Omdat ik het landschap een belangrijke plek wilde geven
heb ik de hoeveelheid bebouwing beperkt: een depot, fabriekje,
woonhuisjes en enkele kleine winkels zijn de enige gebouwen op de
modules.
De modules zijn al van een afstand goed zichtbaar dankzij de vele felgekleurde herfstbomen. Deze Indian Summer is het decor voor treinen van B&O, Chessie System en Amtrak.
Bebouwing
De meeste gebouwen zijn volledige zelfbouw. Ik heb dankbaar gebruik
gemaakt van de vele foto's en bouwtekeningen die te vinden zijn op
de website van de Amerikaanse Library of Congress. Deze digitale
bibliotheek herbergt een gigantische hoeveelheid historisch
beeldmateriaal vanuit heel Noord-Amerika. Voor de modelbouwer een
echte schatkamer!
Hoewel ik heb geprobeerd zoveel mogelijk de foto's en tekeningen te volgen, zijn mijn gebouwtjes niet één-op-één nagebouwd van het grote voorbeeld. Ik heb de foto's meer beschouwd als inspiratie en als leidraad om te komen tot geloofwaardige bebouwing. Daarom lijkt het ene huisje meer op het origineel dat het andere.
Tot slot bleek ook Google Earth van grote waarde. Op veel plekken kan je gebruikmaken van 'streetview'. Hiermee sta je als het ware midden op straat en kun je je omgeving dus goed bestuderen. En je kunt foto's maken van de omgeving! Vooral voor de uitwerking van de winkelstraat in Ellicott Hills was dit erg handig.
Historie
De Baltimore & Ohio Railroad wordt beschouwd als de oudste
spoorlijn van Noord-Amerika. Al in 1826 vatte men het plan op om
vanuit Baltimore een spoorlijn aan te leggen richting het westen. De
reden hiervoor was de moordende concurrentie van andere havensteden:
met de aanleg van het Erie Canal en het C&O Canal was het
vervoer van en naar de Midwest namelijk veel voordeliger via New
York respectievelijk Washington. De haven van Baltimore werd steeds
minder gebruikt en om verdere achteruitgang te voorkomen, besloot
men om een eigen transportroute naar de Midwest aan te leggen: een
spoorlijn.
In 1828 begon men met de bouw. Op 4 juli was de eerste mijl
voltooid. De ‘First Stone’ van de B&O die op deze plek
stond, staat nu in het B&O-museum in Baltimore. Een nieuwe steen
markeert nu de plek van deze eerste mijl.
De B&O werd in de jaren 70 onderdeel van Chessie System, samen met de Chesapeake & Ohio en de Western Maryland. Chessie is in de jaren 80 opgegaan in CSX, en dat bedrijf is tegenwoordig nog steeds de eigenaar van het traject. Waar vroeger de B&O-treinen zich door de heuvels slingerden, rijden nu de CSX-treinen van en naar Baltimore.
Mathieu
Omdat we een stuk van 60cm te kort kwamen in het baanontwerp voor de beurs in Lochem, heb ik binnen korte tijd de ontbrekende schakel in elkaar geknutseld. In slechts twee weekjes, wel te verstaan. Met een afmeting van 1x2ft – oftewel 30,5 x 61cm – is het een kleine module, maar desondanks herbergt het toch aardig wat scenery.
Als thema heb ik gekozen voor de Midwest. Ik had nog een brug van Kato liggen en wou deze per se gebruiken, dus ik startte op internet een zoektocht naar goede foto’s met een rivier en (spoor)brug in de Midwest als onderwerp. Ik was vooral geïnteresseerd in de oevers: hoe lopen deze af naar de rivier, en uit wat voor soort grond bestaan deze? Op basis van deze foto’s heb ik een zanderige rivier gemaakt, met langzaam aflopende oevers, omgeven door loofbomen.
Ik had ook nog wat gebouwtjes liggen die ik wilde gebruiken. Vooral de autohandel wou ik graag een plekje geven. Dit gebouwtje van Walthers is bedoeld als tractorhandel of iets dergelijks, maar het kan prima doorgaan voor een autohandel. Met wat billboards, reclameposters en een aantal auto’s ziet het er geloofwaardig uit. Alleen de vlaggetjes ontbreken nog! Die moet ik dus ooit nog eens maken...
Het winkeltje op de voorgrond is eveneens van Walthers. Ik heb er een kruidenierswinkeltje van gemaakt.
De straat en de overweg zijn van styreenplaat gemaakt. De houten balken tussen de rails in zijn stripjes cederhout, afkomstig uit een sigarenkistje. De overwegboompjes zijn eenvoudige modellen van Bachmann: geen hoogtepunten van modelbouw, maar ze voldoen prima.
Zo zie je maar weer: met wat goede wil heb je binnen twee weken een module gebouwd die thuis weinig ruimte inneemt maar op een beurs een leuke blikvanger is!
Mathieu
De spoorwegen van de USA en Canada zijn nauw met elkaar verbonden. Zowel qua spoorweghistorie als materieel zijn er grote overeenkomsten. Amerikaanse fabrikanten als Alco en EMD hadden vaak vestigingen in beide landen, en Canadese spoorwegbedrijven hadden dochtermaatschappijen in de USA. Tegenwoordig worden de Canadian National en Canadian Pacific zelfs gerekend tot de Class 1 maatschappijen van de USA en vindt de locomotiefbouw van fabrikant EMD geheel plaats in Canada.
Een van de kleinere Canadese maatschappijen is de Ontario Northland (ONR). Deze maatschappij had lange tijd een bijzonder Europees tintje: ze reden namelijk jarenlang rond met TEE-materieel dat ooit tussen Amsterdam en Basel heeft gereden. Een van deze treinstellen is inmiddels weer teruggekeerd naar Nederland om in oude (TEE-)luister te worden hersteld.
Toen Minitrix de TEE-stellen uitbracht, hebben ze ook de Canadese versie geproduceerd: the Northlander. Ik kocht dit treinstel en heb er vervolgens twee modules voor gebouwd onder de naam ‘Northland’. De modules zijn één geheel en kunnen dus niet los van elkaar worden gebruikt. Northland bestaat uit een station met inhaalspoor en heeft enige industrie. Als reparateur van ijsmachines is het natuurlijk logisch dat Martien voor een ijsfabriek heeft gekozen!
Hoewel Ontario Northland een relatief kleine en onbekende maatschappij is, wordt er de laatste jaren redelijk wat materieel in de felle gele en blauwe kleuren van de ONR uitgebracht. Atlas heeft bijvoorbeeld de RS-3 gemaakt, Athearn de SD75I en Intermountian de FP7.
Martien
Northland
The
railroads of
the USA and Canada are
closely linked. Both
in railroad history
and material they are
very similar. American
manufacturers such as Alco
and EMD often had branches
in both countries, and
Canadian railroad companies
had subsidiaries in
the USA. Today, the
Canadian National and Canadian
Pacific are even among
the Class 1
carriers in the USA and
is the construction of
EMD locomotive entirely
in Canada.
One of the smaller
Canadian companies is the
Ontario Northland (ONR).
This company had for
some time a special European
touch: they used former
European TEE equipment
which drove from the fifties until the early seventies
between Amsterdam The Netherlands and
Basel Swizterland.
With ONr the train was called the Northlander. One
of these trains has
now returned to
the Netherlands and restored in the old
(TEE) livery.
When Minitrix released
the TEE trainset, they also
released the Canadian version:
the Northlander. I
bought this trainset,
and then built
two modules for
this trainset, called "Northland".
The modules are a
whole and can not be
used separately.
Northland is a railroad
station with a passing
track and some
industry. As a repairer
of ice machines, it is logical
that an ice
factory is one of the factory's at the module!
Allthough Ontario Northland
is a relatively small
and unknown company,
there has been released quite a few rolling
stock in bright yellow
and blue colors
of the ONR. For
example, the Atlas RS-3,
the Athearn SD75I
and the Intermountian FP7.
Martien
Emery Hill ontleent zijn naam aan een bekende Amerikaanse filmer die veel fraaie spoorweg films heeft gemaakt gedurende de jaren '50 tot en met '70. Eén van zijn favoriete onderwerpen was de New York Central Railroad.
Deze oNetrak hoekmodule is een kleine hoek met een relatief scherpe bocht. De afmetingen zijn 61,5 bij 61, 5 cm met het spoor op 10,5 cm van de voorkant.
Lars-Erik
Emery Hill
Emery Hill is named after a well known American photographer and filmer who has made a lot of awesome video's and photo's of American Railroads. One of his favourit subjects was the New York Central Railroad.
This oNetrak corner module is a small corner with a sharp curve. It measures 2 feet by 2 feet and the track is 4,13 inch from the front.
Lars-Erik
Emery Creek ontleent zijn naam aan een bekende Amerikaanse filmer die veel fraaie spoorweg films heeft gemaakt gedurende de jaren '50 tot en met '70. Eén van zijn favoriete onderwerpen was de New York Central Railroad.
Deze oNetrak hoekmodule is een kleine hoek met een relatief scherpe bocht. De afmetingen zijn 61,5 bij 61, 5 cm met het spoor op 10,5 cm van de voorkant.
Lars-Erik
Emery Creek
Emery Creek is named after a well known American photographer and filmer who has made a lot of awesome video's and photo's of American Railroads. One of his favourit subjects was the New York Central Railroad.
This oNetrak corner module is a small corner with a sharp curve. It measures 2 feet by 2 feet and the track is 4,13 inch from the front.
Lars-Erik
Lake Erik bestaat uit twee modules, één met een klein deel van het meer Erik en een tweede met een tunnel, welk deel ook wel Lake Erik Divide genoemd wordt.
Het spoor kruist tussen de tunnel en het meer een weg waaraan een regionaal erg bekende visplek is gelegen. Het vissen op deze plek is erg geliefd bij trein fans die tevens van vissen houden aangezien er regelmatig treinen voorbij komen op dit enkelsporige traject.
Lars-Erik
.JPG)
Lake Erik is a two module set, one part with a small part of a big lake named Erik and a second with a tunnel which part is also called Lake Erik Divided.
After passing the lake and before the tunnel the the track crosses a main road and a locally famous fishing spot which is very popular with fishermen who also like railfanning. They get a lot of satisfaction at this spot for both hobbies because there are a lot of trains passing the single track main line and there is even more fish to catch then trains are running.
Lars-Erik
Mijn modules ‘Fargo’ bestaan uit 4 delen. Deel 1 en 2 zijn intussen gereed, het dorp gedeelte en het deel met de houtzagerij. Deel 3 en 4, the yard, daar wordt hard aan gewerkt
Waarom de naam Fargo? Omdat ik als filmfreak helemaal weg ben van de films van de Coen bros. Vandaar dat ik binnen de club ook de geuzennaam ‘the dude’ een naam die mij spontaan is toebedeeld tijdens een van de eerste beurzen die ik bezocht nadat ik me bij de club had aangesloten. Al dient de eerlijkheid te zeggen dat het ook een beetje uit nood is geboren de naam, omdat er twee Robs binnen de club rondlopen (waarvan ik natuurlijk de mooiste en knapste ben, doch dit terzijde ) en we allebei omkeken als er werd geroepen ‘Rob, de wissels terugzetten!’
Terug naar de modules; zoals eerder vermeld, ik ben dus verslingerd aan films en op de modules zitten ook een aantal verwijzingen verstopt over films. Zo is de meest in het oog springende grap natuurlijk het huis in de background en het motel op de foreground verwijzend naar de Hitchcock klassieker ‘Psycho’ (oh no… mother, no….). Maar er zitten ook wat echte hersenbrekers tussen die niet iedereen zal kunnen plaatsen. Maar ze zitten er wel, veel links naar de films. Vooruit, nog één dan…De gunshop heeft als eigenaar Snake Plisskin, en dat verwijst weer naar de John Carpenterfilm ‘Escape from New York’. Om de toeschouwers niet helemaal in het ongewisse te laten heb ik tijdens beurzen naast de kaart met vragen, natuurlijk ook het antwoord beschikbaar, wat steevast opmerkingen teweeg brengt als ‘nu je het zegt, verdraaid, ja inderdaad nu zie ik het!
Zoals eerder aangegeven, module 3 en 4 zijn in ontwikkeling, het plan is klaar, de bakken, de poten en de bedrading eveneens, alleen de rails en de scenery moeten er nog op. En dat kost tijd, veel tijd. En natuurlijk zullen ook op deze twee bakken verwijzingen naar films terecht gaan komen, al behoort een scene uit Jaws niet tot de mogelijkheden. De losse draaischijfmodule die er desgewenst aangehangen kan worden is qua naam natuurlijk wel een inkoppertje qua zoekplaatje, deze korte module heet Coogan’s bluff, vul hier zelf de link met de bewuste film in en kleur de plaatjes zou ik zeggen.
Tot slot, wilt u de modules van dichtbij bewonderen, of over de filmlinks op de modules kletsen, dat kan! We komen niet bij de mensen thuis, maar staan wel vaak door geheel Nederland op beurzen. Tot kijk!
The Dude
.JPG)
.JPG)
My modules 'Fargo' consists of four parts. Parts 1 and 2 have now been completed, the village area and the part with the sawmill. For Parts 3 and 4, the yard, work is in progress.
Why the name Fargo? Because
I am a filmfreak and I'm a huge fan of the films of the Coen bros. Hence,
within the club I have the nickname "the dude", a name that is
assigned to me spontaneously during one of the first exhibitions I visited
after I had joined the club. All
is fair to say that it is also a bit out of necessity the name is used,
because two Robs are at the club running around (of which I am of course
the best and brightest, but never mind) and we both looked back as
it was called 'Rob ,
reset the switch points! "
Back to the modules, as mentioned earlier, I'm so addicted to movies and on the modules are also some hidden references about movies. Thus, the most eye-catching joke of course is the house in the background and the foreground to the motel refering to the Hitchcock classic "Psycho" (... oh no mother, no ....). But there are some real brainteasers on the module that not everyone will be able to notice. But they are there, the many links to the movies. Oké, one other then ... The Gunshop owner is Plisskin Snake, and referring back to the John Carpenter film "Escape from New York. To leave the spectators not completely in the dark on fairs there is a card with the qquestions and of course, the answer is available, which always brings comments like "now you mention it, yes indeed I see it now!
As
previously stated, modules 3 and 4 are in development, the plan is ready,
the wood owork, the legs and the wiring as well, only the track and the
scenery must be attached. And
that takes time, a lot of time. And
of course these two boxes will also find references to movies, though a
scene from Jaws is not an option. The name of the
turntable module, which optionally can be attached, is of course, a piece
of cake, this short module is called Coogan's Bluff, fill in the
self-conscious link with the film and color the pictures I would say.
Finally,
if you want to see the modules up close, or talk about the movie links on
the module, you can! We
are not in people's homes, but are quite often at modelrailroad events
throughout the Netherlands. See you
The Dude
De module Fort Yft bestaat uit 4 delen van 30,5 * 61 cm. Het centrum van de module is het Amtrak station, dat een schaalmodel is van het station dat zich bevindt aan de oost-oever van de rivier de Grand in de stad Grand Rapids, Michigan. De stad heeft een groot aantal bewoners met Nederlandse voorouders. Grand Rapids ligt ca. 40 km van de plaats Holland, dat aan het Michigan-meer ligt.
De wijk “Fort Yft”, is beroemd geworden door haar monument dat herinnert aan de Civil War. Het Kanon is echter nooit afgevuurd. Naast het Park en Ride station liggen enkele winkels en een cafe. Grand Rapids heeft veel meubelindustrie. Een van de beroemdste namen is die van de Kindel meubelfabriek, dat regelmatig meubels heeft geleverd aan het Witte Huis. Hoewel het economisch niet goed gaat, is de fabriek nog in bedrijf. De goederen gaan tegenwoordig per container naar andere bestemmingen in het land. Meestal op de trailer, maar er bestaat ook de mogelijkheid om containers te laden/lossen op de zogenaamde double-stack wagons.
De rivier is door zijn stroomversnellingen niet bevaarbaar, en wordt daarom vooral gebruikt door recreanten die er vissen of kajakken. Aan de andere oever begint het landelijk gebied. Hier treft men vooral veel melk-vee en paarden aan in de velden aan.
Er zijn in deze regio diverse maatschappijen actief. In 1984 noemde AMTRAK haar rail-service tussen Grand Rapids en Chicago de “pere Marquette” . Dit is de naam van de oude treinmaatschappij Pere Marquette Railway. Na vele overnames, opereren de treinen nu in deze regio onder de vlag van CSX.
Tjark
De hoekmodule van 61x61 cm kent de mogelijkheid om ook rechtdoor te rijden. Hierdoor kan deze module ook gebruikt worden als een rechte module van 61 cm. Het landschap is niet zo vlak als Michigan
Het landelijk gebied van Michigan is erg gericht op veeteelt en landbouw. Er wordt veel groente en fruit gekweekt. In het najaar zijn in het zuid-westen de markten waar competities gehouden worden wie de grootste Pompoen heeft gekweekt. Het woonhuis en de schuur (model Huron) zijn Scratchbuild.
Tjark
Deze module is in 2011 ontstaan door de aanschaf van de bouwdoos van Cornerstone.
De module bestaat uit 2 delen van 61*40 cm, die tesamen een box vormen tijdens het vervoer.
De fabriek met bijgebouwen dateert van begin 20e eeuw, toen Michigan de melk produktie sterk toenam. De fabriek ligt aan weerszijde van het hoofdspoor, inclusief een zijspoor voor laden en lossen. Omdat de melkindustrie gaat moderniserne wordt overwogen de fabriek af te stoten en er een nieuwe onderneming van te maken.
Tjark
De hoekmodule heeft de afmetingen 61*61 cm en kan ook gebruikt worden als rechte module.
Het heeft een industrieel karakter en sluit aan op de modules van Fort Yft.
Toen rond 1900 het gebruik van elektriciteit haar vlucht nam, werden er in de USA veel kleine centrales gebouwd. Deze werden met kolen gestookt en voorzagen de omgeving van stroom. Deze kleine centrales werden later vaak omgebouwd van kolen naar diesel-brandstof. Veel van deze karakteristieke gebouwen zijn gesloopt, maar nabij Fort Yft heeft de oude centrale een nieuwe functie gekregen. Het is nu een techniekmuseum met enkele oude treinen in tuin.
De terminal met olieproducten is voornamelijk voor de distributie van diesel en benzine naar de pompen in de regio.
Tjark
